پورنونگاریِ جناب آقای آهنگر در بخشِ"هنروادبیاتِ" سایت امید درج شده است. پرسش اینست؛؟ این چگونه هنروادبیاتی است؛که قلبِ کمونیست ها را نشانه رفته است؟ بدون تردید،احزاب،سازمان ها و گروه های چپ،قابلِ نقد و بررسی اند.اما اینکه کسی ازراه برسد و به چشمِکُلِ چپ خاک به پاشد،هیچ معنایی جز فاصله گرفتن ازاخلاق،مسئولیت و تعهد ندارد.

مطلب دیگری که بهمن شفیق به طرزی «بغایت نادرست» به من نسبت می دهد و اهمیت اش به مراتب بیشتر از مورد اول است و باعث شده است که من این مقاله را بنویسم، این است که بنا به ادعای بهمن شفیق فراهانی علت اشتباهات مرتضوی را اشتباهاتی می داند که گویا انگلس در ویرایش جلد دوم سرمایه مرتکب شده است. بهمن شفیق می گوید مطالعۀ مقالۀ فراهانی فرحبخش است (که نظر لطف ایشان است) اما این فرح و نشاط «با ملاحظه ای بغایت نادرست از سوی فراهانی تیره می…

 کارگران قرار نیست متشکل شوند، قرار نیست مبارزه کنند، قرار نیست آگاهی کسب کنند. کافی است عظیم‌زاده را به عنوان رهبر بلامنازع خود بپذیرند و در شرایط مورد نیاز او به میدان بیایند. نوع پراتیک عظیم‌زاده پاسخی است که بخش قلیل باقی مانده‌ی بوژوازی به اصطلاح رادیکال پروغرب ایران برای خود تمرین و مشق می‌کند. کافی است عظیم‌زاده شناخته شود تا در شرایط مناسب، کارگران با ساقط کردن جمهوری اسلامی وضعیت باز هم بدتری را برای خود به وجود آورند. عظیم‌زاده و دیگر نهادهای شبیه آن در پی اصلاح انتقاداتی…

 هر کنش جمعی‌ای لزوماً کنشی مارکسیستی (و نتیجتاً درست) نیست. و آغازگاه کنشِ جمعیِ مارکسیستی نیز بهانه‌های سطحی و انتزاعی‌ای چون «تملک فردی» و ... نیست. به طور مثال، اجتماع سرمایه‌دارهای منفرد در قالب اتحادیه و انجمن‌های کارفرمایی، و تصمیم‌گیری درباره‌ی یک شاخه‌ی به خصوص صنعت، تجارت و ... و حتی اعتراض کردن این انجمن‌ها در شکلِ نامه و حتی اعتراضاتِ خیابانی (از جمله صنف طلا فروشان در اعتراض به گرفتن مالیات بر ارزش افزوده از آن‌ها)، همه‌ی این‌ها کنش‌هایی جمعی هستند و البته هیچ‌کدام نه تنها مارکسیستی نیستند بلکه…

به محض ایجاد یک پروفایل، کاربر که انسانی منفرد است خود را با برنامه به شخصی عمومی تبدیل می کند: او از آزادی عرضه خود به جهان بهره می برد. او از خودش آن چه را که همواره برای ارائه با ارزش می دانسته اطلاع می دهد. سن، شغل، مناسبات، روابط خانوادگی، سرگرمی ها، تمایلات، تنفرات و غیره. او به گونه ای آزاد است که همۀ آن چیزهائی را آشکار کند که بنا بر ارزیابی خود وی به پرداخت فردیتش کمک می کند. با همین آزادی او تعیین می کند…

دولت همیشه دولت یک طبقه است و دولت در فرم‌های گوناگون آن، در ماهیتش هماره دیکتاتوری طبقاتی است. لیکن از نظرگاه بورژوازی، دولت فراسوی تمامی جامعه و بر فراز طبقات قرار دارد و منافع عام را پی‌می‌گیرد. بورژوازی هماره خود را با تمام جامعه یکی می‌انگارد. دولت بورژوایی بر فراز جامعه نیست، بر فراز خود طبقه‌ی بورژوازی با تمامی اقشارش است. این دولت از یک سو محصول و برآیند منافع لایه‌های مختلف طبقه سرمایه‌دار و از سوی دیگر حاصل مبارزه طبقاتی کلان در جامعه و در عین حال از ابزارهای…

یونان پس از 5 سال کشاکش طبقاتی و سیاسی، فعلاً به گزینه سیریزا رسیده است؛ جنب‌وجوش و اعتصابات و اعتراضات و باریگادهای خیابانی، فعلاً در گزینه دولت سیپراس و واروفاکیس، آرام گرفته‌اند؛ دولتی که از تمام شعارهای خروجش از ناتو، حوزه‌ی یورو، اتحادیه‌ی اروپا، به گزینه‌ی سازش رسیده و تنها شعار دفاع از معیشت مردم را نگهداشته است، آنهم از طریق سازش. 

همسان ندانستن دو بلوک شرق و غرب به لحاظ سیاسی، و شناسایی بلوک بورژوازی غرب به عنوان بلوک امپریالیستی‌ای که سرکردگیِ جهانی‌اش را متزلزل دیده و در بستر و در پاسخ به بحران‌های اقتصادی و سیاسی متعدد خود و به خصوص در مقابله با عروج بلوک سرمایه‌داری رقیب شرق، دست به دامان فاشیسم و ارتجاعی‌ترین دستجات سَلَفی شده و حاضر است جهان را با خود به نابودی و آتش و خون بکشاند نیز به معنای اتحاد با بورژوازی شرق و تطهیر آن نیست. امری که چپ پرو شرق آن را…