رقابت روزافزون بین بلوکهای اقتصادی رقیب جهانی، رقابت بین قطبهای اقتصادی درون خود بلوکها، تخریب ظرفیت تولیدی کل اقتصادهای ملی و جنگها برای تقسیم و تجدید تقسیم بازارها از آن زمان به بعد هر چه بیشتر چهره جهان معاصر را رقم می زنند. درک تحولات کنونی در عرصۀ سیاست جهانی بدون درک ریشه های بحران سال 2008 غیر ممکن است. با آن بحران اقتصاد سرمایه داری وارد دوران جدیدی شده است.

  کسی که در پژاک انعکاس ستم ملی را می بیند و نه دلارها و یوروهای غرب را، کسی که در جیش العدل و جنبش عربی آزادیبخش الاحواز ردپای ستم مضاعف ملی مذهبی را جستجو می کند و نه پترودلارهای شیوخ عرب را، در حال تدارک خویش برای وارد شدن به ائتلاف با همین نیروهاست و نه در حال مبارزه با آنان.

چنین نظریه هایی عملا  نقش جنبش کارگری را به سطح عمله و پادو سرمایه داری  تقلیل می دهد. مدافعان سرمایه داری صنعتی فراموش می کنند که سرمایه داری یک کلیت واحد با کارکردهای مختلفی از سمت واحدهای صنعتی با واحد تجارت میباشد.بعبارت دیگر، هر گونه تقویت بخش صنعتی اقتصاد هم موجبات تقویت بخش دیگر آن یعنی تجارت می گردد

منادیانِ مقوله‌ی «مزد و حقوق‌بگیران»، ضمن این‌که خودرا مارکسیست‌ می‌دانند، به‌بهانه‌ی «وحدت»، در اتحاد طبقاتی کارگران انشقاق ایجاد می‌کنند و تخم توهم دربین آن‌ها می‌پاشند. این منادیان، شغل معلمی و رده‌های گوناگون معلم‌ها و کارکنان دارو و درمان را که کمیت نسبتاً گسترده‌ای را دربرمی‌گیرد، پیش می‌کشند تا قضات، کارمندان، ژورنالیست‌ها، کارکنان پلیس، خبرچینان، زندان‌بانان و شکنجه‌گران و بازجویان، نظریه‌پردازان، و به‌طورکلی خیل بسیار وسیع کارگزاران رنگارنگ نظام سرمایه‌داری را بنا به‌انتزاع در شکلِ درآمد و حذف رابطه‌ی ویژه‌‌ی آن‌ها…

اما اگر ساختار دولت انقلابی تنها می تواند ساختاری باشد که در آن طبقۀ کارگر متشکل سرنوشت دولت و جامعه را تعیین می کند، ایجاد چنین ساختاری نیز به همان اندازه اهمیت دارد که تدارک برای کسب قدرت سیاسی. این ساختاری نیست که یکباره و همراه با انقلاب شکل بگیرد. برعکس، این ساختاری است که پیش از انقلاب و در جریان تدارک انقلاب باید شکل گرفته باشد. تصور این که طبقۀ کارگری غیر متشکل بتواند صرفا همراه با انقلاب در…

پیروزی وحشت انگیز خانم مرکل اروپا را باز هم بیشتر به سمت راست خواهد راند. اما این راست چیزی جز سرمایه داری ناب و بدون حشو زوائد نیست. پاسخ به این تحول نه اتخاذ سیاست چپ، آنگونه که سیریزا در یونان دنبال می کند، بلکه در نقد رادیکال پایه های این تحول است. زمان زمان انتقاد کمونیستی است و نه سیاست چپ.

نه تنها تاریخ تراژیک جنبش کمونیستی در قرن بیستم، بلکه همچنین تعرض سنگین بورژوازی پست مدرن در چهار دهۀ اخیر و تسلط فائقۀ فردگرائی و اشاعۀ وسیع پسا مارکسیسم پست مدرن در میان چپ، ایدۀ تحزب کمونیستی را آن چنان به ایده ای مهجور و مسخ شده تبدیل کرده اند که حتی نزدیک شدن به آن سوء ظن برانگیز جلوه گر می شود

ما در لحظه ای از تاریخ قرار گرفته ایم که باید از ساختن تشکلی دیگر برای لانه کردن خرده بورژواها، نخبه ها و اپورتونیست ها تحت نام کمونیسم پرهیز نمود. مبارزه طبقاتی در این لحظه بیش از هرچیز به کارگران کمونیستی نیاز دارد که حل مشکلات شخصیشان را به مبارزه طبقاتی و کمونیستی پیوند می زنند.

 ««کمونیسم برای ما وضعیتی نیست که باید ایجاد شود، ایده آلی نیست که واقعیت باید خود را با آن تنظیم کند. ما آن جنبش واقعی را کمونیسم می نامیم که وضعیت کنونی را رفع می کند. شرایط این جنبش از پیش داده های هم اکنون موجود ناشی می شوند.»

اگر آقای لیلاز نگران به خطر افتادن منافع محبوبانش نیست. دراین بوق می دمد تا گناه نا کار آمدی نظام سرمایه را به گردن مدیریت غیر عقلانی احمدی نژاد و کارگرانی بیندازد که از جنبش سبز حمایت نکردند و فرصت مدیریت یک پارچه ریاضت اقتصادی را چهار سال زودتر به دست آقایان نسپردند. بله، این طبقه کارگر است که اشتباه کرده است و بلای خانمان سوز تورم به جانش افتاده و حالا تحت فشار دچار عقلانیت شده و با کارفر متحد شده است 

«پرولتاریا» ‌به‌مثابه‌ی سرنگون‌کننده‌ی کلیت نظام سرمایه‌داری، پروسه‌ی نفی و در واقع تکامل «کارگر» به‌مثابه‌ی فروشنده‌ی نیروی‌کار و نیز بازتولیدکننده‌ی سرمایه است. اما این «پروسه» نه تنها یک‌ باره و دفعتاً نیست، بلکه ـ‌همواره‌‌ـ ماهیتی دارد که می‌تواند در اثبات مرحله‌ی متکامل‌تری نفی شود. ازاین‌رو، پرولتاریا همین نفی‌شوندگی و تکامل‌یابندگی طبقه‌ی کارگر است

دوگانۀ تحریم و مشارکت، دوگانه ای بر متن همین مناسبات مسلط و برای حفظ و جاودانه کردن همین آرایش طبقاتی کنونی است....امتناع یعنی متأثر نشدن از تلاطمات لحظه ای، یعنی در نغلطیدن به گرداب حوادث، یعنی ایجاد توانائی برای تعیین سطح، سرعت، نقطۀ آغاز و جهت حرکت از موقعیت امروز پرولتاریای سوسیالیست به سمت موقعیتی که برای انقلاب اجتماعی باید بدان رسید. فرا رفتن از سطح تحولات و حرکت به سمت دریافت عمق آن. دورخیزی برای آینده.

اگر در سال 76 راه کارگر پس از انتخاب خاتمی و استقبال رای دهندگان از او به این نتیجه رسید که جنبش دوم خرداد به سرنگونی ختم خواهد شد وبدین ترتیب به همراه حزب کمونیسم کارگری افق جنبش های بورژوایی را پذیرفت ... در یازدهمین دور انتخابات و با کاندیداتوری رفسنجانی،  پیش از رای گیری و حتی پیش از مشاهده اعتراضی در خیابان به تزلزل دچار شده بود. 

درست است که شناخت  انسان در اثر کار و کاوشهای علمی و تجربیات او بدست می آید اما محتوا و فرمِ  آن به درجه‌ی حقانیتِ دریافتی بستگی دارد که او به عنوان واقعیت، متناسب و منطبق با واقعیتِ مادیِ تاریخی و تکاملِ آن می شناسد و نه متناسب با میل و اراده او و یا نه متناسب با اصول ویژه و یا حتی کذب مجامعِ علما و دانشمندان

تحلیل جزئیات و پروسه‌های شاکله‌ی «انتخابات» در جامعه‌ی سرمایه‌داری که در واقع همان پروسه‌های شاکله‌ی نظام سرمایه‌داری در فعلیت معینی به‌نام «انتخابات» است، همواره می‌تواند به‌آموزشگاهی تبدیل شود که مبارزه‌ی به‌اصطلاح وجودی کارگر را به‌مبارزه‌ای آگاهانه، علمی و آشکارا طبقاتی تبدیل ‌کند.

تمام جوامع خود را به دو بخش اقلیت و اکثریت تقسیم میکنند. گروه اول غنی و نجیب زاده هستند، و گروه دیگر توده های مردم هستند. گفته اند که صدای مردم صدای خداست؛ و اگرچه به طور کلی این قاعده را نقل می کنند و باور دارند، در واقع صحت ندارد. مردم گردنکش و سرگردان هستند؛ به ندرت چیزی را درست قضاوت یا تعیین میکنند. بنابراین به طبقه ی اول سهمی متمایز و دائم بدهید. آنها با بی ثباتی گروه دوم مقابله میکنند، و از آنجا که آنها از تغییر نفعی نمی برند، بنابراین حکومت خوبی را برقرار میدارند

تاریخ آرمانخواهان - بخش پایانی گفتگوهای امیر جواهری با وحید صمدی درباره تریبونال لندن و جایگاه تاریخی واقعی آن

تاریخ آرمانخواهان - بخش دوم گفتگوهای امیر جواهری با وحید صمدی درباره تریبونال لندن و جایگاه تاریخی واقعی آن

تاریخ آرمانخواهان - بخش دوم گفتگوهای امیر جواهری با وحید صمدی درباره تریبونال لندن و جایگاه تاریخی واقعی آن

  بخش چهارم گفتگوی امیر جواهری با وحید صمدی پیرامون مقاومت در زندان درسالهای قبل و بعد از کشتار 67

  بخش سوم گفتگوی امیر جواهری با وحید صمدی پیرامون مقاومت در زندان درسالهای قبل و بعد از کشتار 67

  بخش دوم گفتگوی امیر جواهری با وحید صمدی پیرامون مقاومت در زندان درسالهای قبل و بعد از کشتار 67

گفتگوی امیر جواهری با وحید صمدی پیرامون مقاومت در زندان درسالهای قبل و بعد از کشتار 67

با انتشار دو گفتگوی حاضر، آخرین قسمت گفتگوها در رابطه با تجربه حزب کمونیست کارگری انتشار می یابد. در رابطه با مباحث مطرح در این دو بخش توضیحاتی را لازم میدانم.

در حال نوشتن یادداشت حاضر بودم که از خبر اوجگیری اختلافات در حزب حکمتیست مطلع شدم. شدت و حدت و نوع اتهاماتی که دو طرف اختلافات در بیانیه های تاکنونی خویش نشان داده اند، گواه دیگری است بر این که سنتی که با نام کمونیسم کارگری شکل گرفته است فاقد هر گونه ظرفیتی برای شکل دادن به یک فرهنگ جدل حزبی است.

کمونیسم در ایران هیچگاه به اندازه امروز حاشیه ای نبوده است. در مهم ترین تحولات اجتماعی، کمونیسم به طور اخص و چپ سوسیالیست به طور کلی، حداکثر نقشی حاشیه ای ایفا می کنند.

این همان تاکتیک آشنای هخا و ربع پهلوی و چپ بورژوایی است، وقتی هخا به جماعت می گفت بروید در میدان آزادی نون پنیر سبزی بخورید، من با هواپیما می آیم،  وقتی رضا پهلوی فراخوان شمع روشن کردن برای آزادی زندانی های سیاسی می داد، وقتی بعضی ها فراخوان برداشتن روسری و آتش زدن صندوق های رای گیری را می دادند، مثل شما بالای گود نشسته بودند و تاس می ریختند.

جشن کریسمس 2011. اولف پوشاردت، نایب رئیس روزنامه دی ولت، به تمام آلمانی های شریف خبر مسرت بخش را می دهد: «در سال 2011 آلمان رهبری را در اروپا به دست خواهد گرفت و کمتر کسی است که از آن به وحشت بیفتد». چرا که: «روش مؤثر و غیر جنجالی ای که آنگلا مرکل از آن طریق رهبری اروپا را به دست می گیرد، جائی برای تکبرهای شوینیستی باقی نمی گذارد».

ما زندانی هستیم و تحویل قوه ی قضائیه ، آنها مسوول تامین ما، حفظ حرمت ما و حقوق ما هستند. ما می گوییم در زندان شماییم، اما محکوم نیستیم انواع محرومیت های بهداشتی، پزشکی، غذایی ، قضایی ، حقوق و انسانی را تحمل کنیم یا درد بکشیم. ما حتا اگر در بیرون پولی هم در بساط برای معالجه خود نداشتیم، اینجا باید با هزینه و مراقبت غیرتبعیض آمیز دستگاه قضایی از خدمات پزشکی در حدی که شما برخوردارید، برخوردار باشیم.

سرانجام رفیق علی اکبر شالگونی پس از مبارزه ای طولانی با مرگ، از میان ما رفت. از دست دادن رفیقی مثل اکبر راحت نیست. رفیقی که انبانی از خاطره های زیبا را برای ما که با او زیسته ایم بر جای گذاشت. ما نویسندگان یادداشت حاضر از تابستان 67 به بعد، در مقاطعی و یا تا روزهای آخر حیات وی در کنارش بودیم.

با فروپاشی بلوک شرق شکل تهاجمی سرمایه داری در سطح جهان به دکترین بدون آلترناتیو تبدیل شد. همزمان لشگری از سوارکاران شانس و اقبال و بورس بازان شکل گرفت که در کوتاهترین زمان باورنکردنی دارائی های انبوهی جمع آوری کردند. چه در روسیه و چه در چین، چه در اروپا و آمریکا. همه جا کاستی از سوپر ثروتمندان مشابه سالهای پایانی قرن نوزده شکل گرفت.

ما در این بند به خصوص خود را همراه و همگام با مردم فلسطین می‌دانیم و درخواست وحدت عملی و کنش سیاسی، کارگری و رادیکال در ایران را داریم. این ضرورت خود را در مبارزه‌ی بی‌امان کارگران و توده‌های محروم جهان و منطقه در قبال پیشروی سیاست‌های نوامپریالیستی در قالب جنگ، تحریم و محاصره‌ی اقتصادی نشان می‌دهد. وظیفه‌ی دفاع از ستمدیدگان منطقه وظیفه‌ی انسانی، کارگری و سوسیالیستی ماست.